YARA
- Ferhan Tutaşer
- 24 Şub 2018
- 1 dakikada okunur
Vücudumda yaralar çıkıyor, engelleyemiyorum. Kaç defa gittim, doktorlar da iyiletiremediler. Geçeceğini sandılar en fazla. Geceleri geberircesine kaşınarak uyanıyorum. Kızarıyorlar. Bu çok moral bozucu… Kimsenin haberi de yok. Utancımdan değil, tekliğimden. KurVücudumda yaralar çıkıyor, engelleyemiyorum. Kaç defa gittim, doktorlar da
iyileştiremediler. Geçeceğini sandılar en fazla. Geceleri geberircesine
kaşınarak uyanıyorum. Kızarıyorlar. Bu çok moral bozucu… Kimsenin haberi de yok.
Utancımdan değil, tekliğimden. Kurtulmayı çok istiyorum. İlacı kullanmayı değil, ilaç içinde banyo yapmak istiyorum, o kadar sıkıldım onlardan. Hepsi bir filme konu olacak kadar sıkıntı doğuruyorlar.
Çıplak bedenime baktıkça korkuya, paniğe kapılıyorum.
Değişiyorum,
böyle değildim.
Dokunabileceğim, televizyon izlerken elimi kazağımdan içeri sokabileceğim bir bedenim yok gibi. Ertesi gün kravat takıp çıkıyorum sokağa. Kimsenin haberi yok, dertleşemiyorum bile kimseyle.
Tekliğimden.
Gövdemde yaralar çıkıyor. Geceleri kaşınıyorlar, yerle bir uyanıyorum.
İlaç dolu bir küvete girip saatlerce kalmak istiyorum içinde artık. Canım yanacak kadar iyileşmek istiyorum.
Vücudumda kızarıklıklar var ve kimsenin haberi yok.
Vücudumun yaraları…
Vücudumdaki kimsesiz yaralar…
Commentaires